Uzyskaj niski koszt dostępu do TINACloud, aby edytować przykłady lub tworzyć własne obwody
Widzieliśmy już, że obwód prądu przemiennego można (przy jednej częstotliwości) zastąpić obwodem Thévenin lub równoważnym Norton. W oparciu o tę technikę i przy pomocy Twierdzenie o maksymalnej mocy dla obwodów prądu stałego możemy określić warunki, w których obciążenie prądu przemiennego pobiera maksymalną moc w obwodzie prądu przemiennego. W przypadku obwodu prądu przemiennego zarówno impedancja Thévenin, jak i obciążenie mogą mieć składnik reaktywny. Chociaż reaktancje te nie absorbują żadnej średniej mocy, ograniczą prąd w obwodzie, chyba że reaktancja obciążenia anuluje reaktancję impedancji Thévenin. W związku z tym, dla maksymalnego przeniesienia mocy, reaktory Thévenin i reaktancja obciążenia muszą być równe pod względem wielkości, ale przeciwne pod względem znaku; ponadto części rezystancyjne - zgodnie z twierdzeniem o maksymalnej mocy prądu stałego - muszą być równe. Innymi słowy impedancja obciążenia musi być koniugatem równoważnej impedancji Thévenin. Ta sama zasada obowiązuje w przypadku obciążeń i dopuszczeń Norton.
RL= Re {ZTh} i XL = - Im {ZTh}
Maksymalna moc w tym przypadku:
Pmax =
Gdzie V2Th i ja2N reprezentują kwadrat sinusoidalnych wartości szczytowych.
Następnie zilustrujemy twierdzenie kilkoma przykładami.
1 przykład
R1 = 5 kohm, L = 2 H, vS(t) = 100V cos wt, w = 1 krad / s.
a) Znajdź C i R2 tak, że średnia moc R2-C dwubiegunowy będzie maksymalny
b) Znajdź maksymalną moc średnią i moc bierną w tym przypadku.
c) Znajdź v (t) w tym przypadku.
Rozwiązanie przez twierdzenie przy użyciu V, mA, mW, kohm, mS, krad / s, ms, H, m Jednostki F: v
a.) Sieć jest już w formie Tevenina, więc możemy użyć formy sprzężonej i określić rzeczywiste i urojone elementy ZTh:
R2 = R1 = 5 kohm; wL = 1 /w C = 2 ® C = 1 /w2L = 0.5 mF = 500 nF.
b). Średnia moc:
Pmax = V2/ (4 * R1) = 1002/ (2 * 4 * 5) = 250 mW
Moc bierna: najpierw prąd:
I = V / (R1 + R2 + j (wL - 1 /wC)) = 100 / 10 = 10 mA
Q = - I2/ 2 * XC = - 50 * 2 = - 100 mvardo.) Napięcie obciążenia w przypadku maksymalnego transferu mocy:
VL = I * (R2 + 1 / (j w C) = 10 * (5-j / (1 * 0.5)) =50 - j 20 = 53.852 e -j 21.8° V
i funkcja czasu: v (t) = 53.853 cos (wt - 21.8°) V
V: = 100;
om: = 1000;
{a. /} R2b: = R1;
C2: = 1 / sqr (om) / L;
C2 = [500n]
{b. /} I2: = V / (R1 + R2b);
P2m: = sqr (abs (I2)) * R2b / 2;
Q2m: = - sqr (abs (I2)) / om / C2 / 2;
P2m = [250m]
Q2m = [- 100m]
{c./} V2:=V*(R2b+1/j/om/C2)/(R1+R2b);
abs (V2) = [53.8516]
zaimportuj cmath jako c
#Uprośćmy drukowanie skomplikowanych plików
#numery dla większej przejrzystości:
cp= lambda Z : „{:.8f}”.format(Z)
V = 100
om=1000
#A./
R2b=R1
C2=1/om**2/L
print(“C2=”,cp(C2))
#B./
I2=V/(R1+R2b)
P2m=abs(I2)**2*R2b/2
Q2m=-abs(I2)**2/om/C2/2
print(“P2m=”,cp(P2m))
print(“Q2m=”,cp(Q2m))
#C./
V2=V*(R2b+1/1j/om/C2)/(R1+R2b)
print(“abs(V2)=”,cp(abs(V2)))
2 przykład
vS(t) = 1V cos w t, f = 50 Hz,
R1 = 100 ohm, R2 = 200 ohm, R = 250 ohm, C = 40 uF, L = 0.5 H.
a.) Znajdź moc w obciążeniu RL
b.) Znajdź R i L, aby średnia moc dwubiegunowego RL była maksymalna.
Najpierw musimy znaleźć generator Thévenin, który zastąpimy obwodem na lewo od węzłów obciążenia RL.
Kroki:
1. Usuń obciążenie RL i zastąp je otwartym obwodem
2. Zmierz (lub oblicz) napięcie w obwodzie otwartym
3. Wymień źródło napięcia na zwarcie (lub wymień źródła prądu na otwarte obwody)
4. Znajdź równoważną impedancję
Użyj V, mA, kohm, krad / s, mJednostki F, H, ms!
I wreszcie uproszczony obwód:
Rozwiązanie zasilania: I = VTh /(ZTh + R + j w L) = 0.511 / (39.17 + 250 - j 32.82 + j 314 * 0.5)
½I½= 1.62 mA i P = ½I½2 * R / 2 = 0.329 mWZnajdujemy maksymalną moc, jeśli
Maksymalna moc:
Imax = 0.511 / (2 * 39.17) = 6.52 mA i
Vs: = 1;
om: = 100 * pi;
va:=Vs*replus(replus(R2,(1/j/om/C)),(R+j*om*L))/(R1+replus(replus(R2,(1/j/om/C)),(R+j*om*L)));
abs (va) = [479.3901m]
PR: = sqr (abs (va / (R + j * om * L))) * R / 2;
QL: = sqr (abs (va / (R + j * om * L))) * om * L / 2;
PR = [329.5346u]
QL = [207.0527u]
{b. /} Zb: = (replus (replus (R1, R2), 1 / j / om / C));
abs (Zb) = [51.1034]
VT: = Vs * replus (R2,1 / j / om / C) / (replika R1 + (R2,1 / j / om / C));
VT = [391.7332m-328.1776m * j]
abs (VT) = [511.0337m]
R2b: = Re (Zb);
Lb: = - Im (Zb) / om;
Lb = [104.4622m]
R2b = [39.1733]
zaimportuj cmath jako c
#Uprośćmy drukowanie skomplikowanych plików
#numery dla większej przejrzystości:
cp= lambda Z : „{:.8f}”.format(Z)
#Zdefiniuj replus za pomocą lambdy:
Replus= lambda R1, R2 : R1*R2/(R1+R2)
Vs=1
om=100*c.pi
va=Vs*Replus(Replus(R2,1/1j/om/C),R+1j*om*L)/(R1+Replus(Replus(R2,1/1j/om/C),R+1j*om*L))
print(“abs(va)=”,cp(abs(va)))
PR=abs(va/(R+1j*om*L))**2*R/2
QL=abs(va/(R+1j*om*L))**2*om*L/2
print(“PR=”,cp(PR))
print(“QL=”,cp(QL))
#B./
Zb=Replus(Replus(R1,R2),1/1j/om/C)
print(“abs(Zb)=”,abs(Zb))
VT=Vs*Replus(R2,1/1j/om/C)/(R1+Replus(R2,1/1j/om/C))
print(“VT=”,cp(VT))
print(“abs(VT)=”,cp(abs(VT)))
R2b=Zb.rzeczywisty
Lb=-Zb.imag/om
print(“Lb=”,cp(Lb))
print(“R2b=”,cp(R2b))
Tutaj skorzystaliśmy ze specjalnej funkcji TINA replus znaleźć równoległy odpowiednik dwóch impedancji.